Analiza Bioenergetyczna, popularnie zwana metodą Lowena, jest podejściem psychoterapeutycznym, którego rozumienie człowieka i jego trudności w funkcjonowaniu, w tym zaburzeń psychicznych wywodzi się z koncepcji psychoanalitycznych. AB ma więc wspólny język ze współczesnymi podejściami określanymi mianem psychodynamicznych włączając z równą atencją dostęp do konfliktów poprzez ciało.AB poświęca dużo uwagi ciału ludzkiemu, jego ekspresji, poziomowi energii, sposobowi oddychania wyrażającym się w typach zawieszeń oraz tworzącym struktury charakteru. Nie rozdziela człowieka na ciało i umysł, raczej postrzega go jako jedność psychofizyczną. Nieco upraszczając całe zagadnienie, oznacza to w praktyce psychoterapeutycznej, że interwencje na poziomie ciała mogą wpływać na umysł i odwrotnie, interwencje słowne oddziałują też na ciało.

Historycznie początki Analizie Bioenergetycznej dał Wilhelm Reich, uczeń i współpracownik Freuda. Zaproponował pojęcie zbroi charakteru jako sposobu, w jaki dziecko radzi sobie z emocjonalnie trudnymi doświadczeniami. Buduje ono zespół chronicznych napięć mięśniowych w określonych regionach ciała, które mają za zadanie obronić przed nadmiarem zagrażających wrażeń. W książce „Analiza charakteru” Reich tworzy systematykę, z której do dzisiaj korzysta Analiza Bioenergetyczna, dokonując diagnozy rodzaju i poziomu zaburzeń pacjenta. Dalszy rozwój metody odbywa się dzięki dwóm studentom Reicha: Alexandrowi Lowenowi i Johnowi Pierrakosowi. Rozbudowują oni teorie struktur charakteru i tworzą część ruchową ćwiczeń wykorzystywanych w grupach ćwiczeniowych i interwencjach terapeutycznych, z których korzystają terapeuci. Powstaje Analiza Bioenergetyczna.